دانلود پروژه مقاله نقش و مسئوليت مشترک و اختصاصي والدين در تربيت فرزندان تحت word دارای 33 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دانلود پروژه مقاله نقش و مسئوليت مشترک و اختصاصي والدين در تربيت فرزندان تحت word   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه دانلود پروژه مقاله نقش و مسئوليت مشترک و اختصاصي والدين در تربيت فرزندان تحت word

چکیده    
مقدمه    
تعریف تربیت    
موضوع تربیت    
شرایط مساعد تربیتی    
مراحل تربیت    
وظایف والدین در مراحل تربیت    
اهمیت تربیت فرزند    
تربیت شخصیت فرزند    
تربیت معنوی فرزندان     
اصول تربیت روانی     
تربیت اجتماعی فرزندان    
تربیت روانی فرزندان    
تربیت عقلانی     
تربیت عاطفی فرزند    
روابط پدر و مادر با فرزندان     
تربیت فرزند از دیدگاه اسلام ( قرآن )    
نام گذاری     
تربیت جسم     
زبان آموزی     
شروع زبان گفتاری در کودکان     
تحصیل فرزندان    
اهمیت ازدواج در قرآن    
نقش والدین نسبت به تربیت فرزندان در دوران بارداری    
وظایف والدین نسبت به تربیت فرزندان در دوران کودکی    
شناخت سطح درک و میزان فهم کودکان    
شناخت موقعیت فعلی و آمادگی روانی کودک    
گوش دادن کامل به سخنان و اظهار نظر های کودک    
بی اعتنایی والدین وبزرگترها به احساسات و شخصیت نوجوانان     
وظایف والدین نسبت به تربیت فرزندان در دوره جوانی    
ازدواج فرزندان     
نتیجه تحقیق     
منابع و مآخذ    

بخشی از منابع و مراجع پروژه دانلود پروژه مقاله نقش و مسئوليت مشترک و اختصاصي والدين در تربيت فرزندان تحت word

قرآن کریم

1-امام علی ، غرر الحکم

2-احمدی ، حسن ، روانشناسی رشد ، بی نا ، بنیاد ، چاپ نهم

3-احمدی ، علی اصغر ، تربیت اجتماعی فرزندان ، بی نا ، بی جا ، بی تا

4-ارفع ، سید کاظم ، روش ارشاد نسل جوان بی نا ، طلوع آزادی ، چاپ اول

5-جهانگرد ، یدالله ، نحوه رفتار والدین با فرزندان ، بی نا – انجمن اولیا و مربیان ، چاپ دوم

6-حجتی ، محمد باقر ، اسلام و تعلیم و تربیت ، دفتر نشر فرهنگ اسلامی ، بی جا ، چاپ اول

7-حسن ادیب ، علی محمد ، راه و روش تربیت از دیدگاه امام علی ، بی نا ، بهمن ، چاپ سوم

8-رشید پور ، مجید ، آشنایی با تعلیم و تربیت اسلامی ، بی نا ، انجمن اولیا و مربیان اسلامی ، چاپ سوم

9-سون ، دود ، والدین و فرزندان ، بی نا ، دستان ، چاپ دوم

10-فرهادیان ، رضا ، تربیت برتر ، قوم ، دفتر تبلیغات اسلامی ، چاپ اول

11-فرمایش نصر الله ، راهنمای ازدواج ، بی نا ، سعید ، چاپ دوم

12-قائمی ، علی تربیت روانی – عقلانی – عاطفی فرزندان ، بی نا مجله پیوند –

13-قمی ، شیخ عباس ، سفینه البحار ، بی نا ، مهارت ،

14-کلینی ، اصول کافی ، محمد باقر بهبودی ، تهران ، علمی و فرهنگی ، بی تا

منادی تربیت ، چاپ دوم

15-گینوت ، هایم ، روابط بین پدر و مادر و کودک ، بی نا ، بی جا ، چاپ اول

16-مظاهری ، حسین ، تربیت فرزند از نظر اسلام ، بی نا ، روحانی ، چاپ اول

17-مکارم شیرازی ، تفسیر نمونه ، بی نا ، دارالکتب الاسلام ، چاپ هشتم

18-مطهری ، مرتضی ، تعلیم و تربیت و اسلام ، بی نا ، صدرا ، چاپ هفدهم

19-محمدی ری شهری ، میزان الحکمه ، قم دفتر تبلیغات اسلامی ، سال

20-مظاهری ، علی اکبر ، هشدارهای تربیتی ، بی نا ، هجرت ، چاپ دوم

21-نور حسن ، طاهر ، حقوق زن در قرآن و عهدین ، بی نا ، بی جا ، بی تا

22-نهج البلاغه

چکیده

موضوع مورد تحقیق بر این فریضه استوار است که پدر و مادر در تربیت فرزندان نقش و مسئولیت موثر دارند یا به طور کلی نقش پدر و مادر در تربیت فرزندان تا چه میزان است و برای رسیدن به درستی یا نادرستی فریضه مورد نظر و پاسخ قانع کننده در این مورد سئوالاتی که در این تحقیق ارائه گردیده

1: آیا هر یک از والدین در تربیت فرزندان بطور خاص وظایف جداگانه دارند یا وظیفه آنها مشترک است

2:نقش و مسئولیت کدامیک از والدین در تربیت فرزندان بیشتر موثر است

تربیت فرزندان از حساسترین موضوع هائی است که والدین باید به آن توجه بیشتری داشته باشند در میان سایر عوامل نقش جو عاری آزاد عاری از تهدید و فشار توأم با همکاری و همدلی در رشد تربیتی فرزندان مورد تأثیر قرار گرفته است

از نظر قرآن و روایات اهل بیت (ع) از نظر تاریخ و تجزیه اثبات شده است که پدر و مادر در سرنوشت اولاد دخالت موثر دارند تأ ثیر بااندازه ای است که از پیامبر اسلام (ص) روایت مشهور رسیده               ( السعید‏‏‏ُ مَنٌ سعد فی بطن اُمه ئ اشقی من شقی فی بطن اُمه )

دل مادر، زمینه ساز برای سعادت و یا برای شقاوت به عبارت دیگر پدر و مادر زمینه ساز سعادت و یا شقاوت بچه اند

  مقدمه:     

بعقیده ما مهمترین دوره تربیت کردن ، دوره خردسالی و کودکی و نوجوانی است و بعبارت دیگر هر چه سن در دوره ی پائین تر قرار داشته باشد تربیت عملی تر و امکان پذیرتر است . برخی از رونشناسان و دانشمندان تربیت ،عقیده دارند که تمام شخصیت کودک تا سن هفت سالگی او تکوین می یابد شاید نظر عمده آنان آمادگی بیشتر و پذیرش کاملتر کودکان می باشد اسلام نیز به دوره کودکی و نوجوانی اهمیت خاص قائل شده است رفتار پدر و مادر با فرزندان دختر و پسر خود متفاوت از یکدیگر است مادران ما اگر چه می کوشند رفتار یکسانی با تمامی فرزندان داشته باشند نسبت به دختران سختگیر تر هستند در مقابل پدران می کوشند تا فرزندان پسر را تحت سلطه ی خود گیرند و با فرزندان دختر رفتاری نرم و ملایم دارند

اگر جه پدر و مادر هر دو در ساختمان اصلی کودک سهیم هستند زیرا سلول جنسی زن و مرد باید فرزند را بسازد ولی مادر از این نظر که متجاوز از نه ماه باید جنین را در رحم خود نگه دارد ، شرایط زندگی او در زندگی جنین اثر مستقیم دارد . پس سهم مادر و مسئولیت او در تولد فرزند سالم بیش از پدر خواهد بود

مادر باید توجه کند که سعادت و یا شقاوت ، خوشبختی یا تیره بختی فرزند آینده اش تا حد  زیادی به اصول رفتار و عملکرد او در این دوران دارد . پدر در همه امری که بیان شد نقش مهمی بر عهده دارد . مرد باید با حمایت و مراقبت مستمر خود همسرش را یاری کند و با ایجاد امید و الگویی در او ، زمینه مناسبی برای پرورش جنین فراهم سازد

بعد از تولد طفل معمولا مراقبت و مواظبت مادر تا 7 سالگی بیشتر از پدر است بخاطر ارتباط مستمر مادر با فرزندان در محیط خانه و بعد از 7 سالگی نقش و مسئولیت پدر بیشتر می گردد البته بعد از رسیدن فرزندان به 7 سالگی پدر و مادر در تربیت فرزندان بطور مشترک نقش و مسئولیت دارند

در پایان نکته جالب در تربیت فرزندان اینست که همه پدران و مادران فرزندان خود را تربیت می نمایند ولی متأ سفانه به راه و روش تربیت آشنایی نداشته ، صلاحیت تربیت کردن را واجد  نمی باشند پس آنها باید در عین برخورداری از علاقه و شوق تربیت و راهنمایی باید به شیوه تربیتی آشنایی کامل داشته و آنها را در امر سازندگی بکار گیرند

 تعریف تربیت

تربیت : عبارتست از پرورش دادن ، یعنی استعداد های درونی را که بالقوه در یک شئ موجود است به فعلیت در آوردن و پروردن و لهذا تربیت فقط در مورد جاندارها یعنی گیاه و حیوان و انسان صادق است و اگر در مورد غیر جاندار این کلمه را بکار می بریم مجازاً بکار برده ایم نه اینکه به مفهوم واقعی ، آن شئ را پرورش داده ایم . یعنی یک سنگ و یا یک فلز را نمی شود پرورش داد . آنطور که یک گیاه یا یک حیوان و یا یک انسان را پرورش می دهند این پرورش دادنها به معنی شکوفا کردن استعدادهای درونی آن موجود ها است که فقط در مورد موجود های زنده صادق است . و از همین جا معلوم می شود که تربیت تابع و پیرو فطرت ، یعنی تابع و پیرو طبیعت سرشت شئ باشد اگر بنا باشد یک شئ شکوفا شود باید کوشش کرد همان استعدادهایی که در آن هست بروز و ظهور بکند

تربیت پرورش دادن استعدادهای انسانی است که البته شامل پرورش جسم نیز می شود و پس تربیت ساختن نیست که مثلاً خانه ای را می سازند که اجزاء و اشیائی را با هم ترکیب می کنند و نظمی میانشان برقرارمی سازند ، بلکه از نوع پرورش یک موجود زنده یعنی فراهم کردن زمینه رشد استعداد های که در موجود زنده هست می باشد ، آنچنان که گلها و درختان را رشد وپرورش می دهند که البته در پرورش انسان مسائل بیشتری وجود دارد . مثلاً شاید در گلها و درختان نشود یک استعداد را پرورش داد و استعداد دیگری را راکد گذاشت ولی در انسان این جهت ممکن است که یک استعداد از استعدادهای انسان پرورش یابد و استعدادهای دیگر پرورش نیابد و این خود منشأ عدم تعادل در انسان بشود و بنابراین ضرورت دارد که در پرورش انسان تعادلی میان همه ی استعداد های طبیعی باشد که فعلاً این بحس مطرح نیست .[1]
(مرتضی ، مطهری)

موضوع تربیت

اصولاً موضوع تربیت به طور اهم موجودی است که نشو و نما و رشد می کند و بالقوه استعداد و بالندگی را دارد و بهطور اخص انسان کامل پذیر است که درصدد تغییر مطلوب وحیات زندگی خود می باشد و بالقوه استعداد رسیدن به عالیترین مراحل کمال است به این ترتیب وقتی سخن از تربیت می رود مراد از آن بیشتر از هر موجودی تربیت انسان است که اگر بخواهیم جریان آنرا به نحو مطلوب هدایت کنیم مستلزمٍ فراهم آمدن عوامل و شرایط مناسبی است پس تربیت فرزندان از حساس ترین موضوعهایی است که والدین باید به آن توجه بیشتری داشته باشند در میان سایر عوامل نقش جو آزاد عاری از تهدید و فشار توام با همکاری و همدلی در رشد تربیتی فرزندان مورد تأیید قرار گرفته است . زیرا اگر چه ممکن است با فشار وارعاب فرزندان را به رفتارهای مورد نظر وادار کنیم اما آن رفتار پایدار و بادوام نخواهد بود از عبارت بالا می توان چنین نتیجه گرفت فردی که رشد می کند اگر به حال خود نیز رها شود رشد خواهد کرد . اما در جریان این رشد فرد دیگر با فراهم کردن زمینه ها و عوامل مقتضی وکنترل و مراقبت این عمل را تسهیل نماید و در جهت مطلوبی هدایت کند نتایج بهتری حاصل خواهد شد

[1] مرتضی ، مطهری ، تعلیم وتربیت در اسلام